29. WRESZCIE Z GÓRKI

Widoki na najbliższą przyszłość stały się wyraźniejsze.

W pewnym momencie zacząłem generować zyski z roznoszenia listów zimą i spłata najmniejszych zaległości rozpoczęła się z przytupem.

Zaczęły przychodzić od komornika nowe pisma, ale jakże miłe - umorzenia postępowań egzekucyjnych z powodu ściągnięcia całych zaległych kwot.

Dodatkowe środki z "trzynastki" zasiliły mój portfel, a pierwsze wiosenne dni przyniosły wiele słońca i ciepła. 

Nagle poczułem odprężenie, jakby część ciężaru zniknęła.
Zacząłem normalniej żyć, stać mnie było na zdrowe zakupy i kontrolować wydatki.
Koło fortuny odwróciło się na moją korzyść, choć wiedziałem, że to tylko taki korzystny, coroczny, czas.
"Trzynastka" zawsze pozwalała mi złapać wiatr w żagle na kilka miesięcy, by z końcem wakacji znów wrócić do ostrożnego wydatkowania pieniędzy, w powakacyjnych zakupach.
Każdego roku odczuwałem, że mam coraz dłuższy, taki sprzyjający mi czas.
Wiedziałem także, że nadejdzie kiedyś moment, gdy cały rok będę mógł cieszyć się jakimikolwiek wolnymi środkami.
Dążenie do takiej sytuacji, ponownie budziło mój optymizm.
Odpoczynek po wielomiesięcznej, wytężonej pracy, stawał się koniecznością.
Nie mogłem dopuścić do zmarnowania takiej okazji, bo to było ładowanie akumulatorów do dalszej pracy, której końca jeszcze nie było widać.