Bez przesady.
Przechwalanie się połączone z kłamstwem jest dobre dla dzieci.
Męskie ego niestety często pozostaje na tym poziomie rozwoju do końca życia.
Z jednej strony walczymy o lepsze życie, a zarazem podejmujemy głupie decyzje lub zachowujemy się arogancko, z wyższością, byle tylko zaimponować innym samcom.
Czy naprawdę trzeba przekraczać granice dobrego smaku?
"Złowiłem ostatnio taaaaaaką rybę", "Zarabiasz tylko 2 tysiące miesięcznie? Ja tyle wydaję na paliwo", "Ustrzeliłem niezły okaz na dyskotece, było ostro", "Ja uznaję tylko Mercedesy".
Rywalizację mamy zakodowaną w pierwotnych genach.
Lubimy mieć rację, być we wszystkich sprawach liderem, by poczuć smak zwycięstwa, władzę. Nie każdy potrafi przeciwstawić się takiej żądzy.
Patrząc na pewne osoby w moim otoczeniu, próbuję zrozumieć, czy to jest taki styl życia, czy sposób, by poczuć się ważnym?
Gwiazdorzenie nigdy mi nie imponowało. Śmieszyło mnie uganianie się za znanymi ludźmi celem uzyskania autografu.
Nawet popularne osoby ze świata celebrytów nie są w stanie mnie zachęcić do rozmowy, gdy nie reprezentują niczego mądrego.
Nie robią na mnie wrażenia faceci, którzy chwalą się swoim majątkiem, słynnymi sąsiadami, lub chcą na siłę zabłysnąć w towarzystwie dowcipem niskich lotów.
Ubaw czyimś kosztem, to najgorszy rodzaj żartów, na jaki jestem najbardziej przeczulony.
Ośmieszanie publiczne kogokolwiek, by poczuć się panem sytuacji jest jak odbieranie godności, dlatego powinno być karane.
Kobiety mają fajny sposób na takich cwaniaków, jakby miały swoisty radar.
Widziałem jak nawet najprzystojniejsi, tracili szanse u pań po kilku zdaniach, pełnych pustych frazesów.
Kobiety lubią konkrety, a nie jakieś nie sprawdzone wiadomości, nie spełnione obietnice.
Szybko zniechęcają się do dalszej, bliższej znajomości.
Nadętym pawiom pozostaje wtedy stroszyć piórka w zaciszu domowym i dalej pocieszać się wyolbrzymionymi opowieściami w gronie innych, odrzuconych.
Czy to ich czegoś uczy?
Natury wilka się nie zmieni, co najwyżej można uśpić.
Przechwalanie się połączone z kłamstwem jest dobre dla dzieci.
Męskie ego niestety często pozostaje na tym poziomie rozwoju do końca życia.
Z jednej strony walczymy o lepsze życie, a zarazem podejmujemy głupie decyzje lub zachowujemy się arogancko, z wyższością, byle tylko zaimponować innym samcom.
Czy naprawdę trzeba przekraczać granice dobrego smaku?
"Złowiłem ostatnio taaaaaaką rybę", "Zarabiasz tylko 2 tysiące miesięcznie? Ja tyle wydaję na paliwo", "Ustrzeliłem niezły okaz na dyskotece, było ostro", "Ja uznaję tylko Mercedesy".
Rywalizację mamy zakodowaną w pierwotnych genach.
Lubimy mieć rację, być we wszystkich sprawach liderem, by poczuć smak zwycięstwa, władzę. Nie każdy potrafi przeciwstawić się takiej żądzy.
Patrząc na pewne osoby w moim otoczeniu, próbuję zrozumieć, czy to jest taki styl życia, czy sposób, by poczuć się ważnym?
Gwiazdorzenie nigdy mi nie imponowało. Śmieszyło mnie uganianie się za znanymi ludźmi celem uzyskania autografu.
Nawet popularne osoby ze świata celebrytów nie są w stanie mnie zachęcić do rozmowy, gdy nie reprezentują niczego mądrego.
Nie robią na mnie wrażenia faceci, którzy chwalą się swoim majątkiem, słynnymi sąsiadami, lub chcą na siłę zabłysnąć w towarzystwie dowcipem niskich lotów.
Ubaw czyimś kosztem, to najgorszy rodzaj żartów, na jaki jestem najbardziej przeczulony.
Ośmieszanie publiczne kogokolwiek, by poczuć się panem sytuacji jest jak odbieranie godności, dlatego powinno być karane.
Kobiety mają fajny sposób na takich cwaniaków, jakby miały swoisty radar.
Widziałem jak nawet najprzystojniejsi, tracili szanse u pań po kilku zdaniach, pełnych pustych frazesów.
Kobiety lubią konkrety, a nie jakieś nie sprawdzone wiadomości, nie spełnione obietnice.
Szybko zniechęcają się do dalszej, bliższej znajomości.
Nadętym pawiom pozostaje wtedy stroszyć piórka w zaciszu domowym i dalej pocieszać się wyolbrzymionymi opowieściami w gronie innych, odrzuconych.
Czy to ich czegoś uczy?
Natury wilka się nie zmieni, co najwyżej można uśpić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz